Θα μπορούσαν αυτοί οι παράγοντες να έχουν ισχύ και στην αλλαγή των διατροφικών συνηθειών; Σαφώς! Ας ξεκινήσουμε δηλώνοντας το προφανές: κάθε προσωπική αλλαγή δύσκολα υλοποιείται και ακόμα πιο δύσκολα διατηρείται. Μακροπρόθεσμοι στόχοι απώλειας βάρους που κατακτώνται ύστερα από μεγάλη προσπάθεια ανατρέπονται, καθώς η συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό και τους παράγοντες επιροής έχει μείνει ίδια.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένη:
Υπερπληροφόρηση
Σε μία εποχή όπου βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από πληροφορίες περί διατροφής, υποθέτουμε ότι εφόσον γνωρίζουμε την θεωρία μπορούμε και να την εφαρμόσουμε αυτόματα. Η παγίδα αυτής της θεωρητικά λογικής πρότασης έγκειται στο ότι παγιδευόμαστε στην προσωπική μας ‘ιστορία’ η οποία δικαιολογεί γιατί δεν μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο. Εκτός από τους άλλους, πείθουμε και τον εαυτό μας ότι υπάρχει βάσιμος λόγος να εγκαταλείψουμε.
Αφανείς επιρροές και ήπιος πατερναλισμός
Iσχυρό κίνητρο για αλλαγή χωρίς όμως την θέσπιση άμεσων, εφικτών στόχων – (συνεχίζεις την μισάωρη άσκηση κάθε μέρα παρ’ότι έχασες το βάρος που ήθελες).
Ελλιπής κοινωνική ενθάρρυνση από οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον – (όλη η οικογένεια τρώει μαζί γύρω από το τραπέζι, το ίδιο φαγητό).
Ανεπαρκή εργαλεία προγραμματισμού και αυτοελέγχου – (συμπληρώνεις ημερολόγιο καταγραφής γευμάτων όπως και πριν).
Μη συμβατό περιβάλλον – (αποβάλλεις μη υγιεινές επιλογές από ψυγείο και ντουλάπια. Εμπλουτίζεις με φρέσκα φρούτα & λαχανικά το ψυγείο).
